Այսօրվա պատումը ցանկանում եմ սկսել The Bambir — Grapes of Sinai երգով, քանի որ ճանապարհին մտքումս անընդհատ դա էի երգում։ Ու պատումս կլինի ֆոտոշարքով, որովհետև ըստ իս այդպես ավելի պատկերավոր է։

Երևանյան թափառումներ #2 Խոսում ենք Երևանի մասին Այսօրվա թափառումը ցանկանում եմ ներկայացնել ֆոտոշարքով, որը կբնորոշի մեր թափառումը (հավանաբար)։ Սկզբում նստեցին 47 համարի ավտոբուսը Ավտոբուսից իջանք ու ուղևորվեցինք դեպի Օպերա Ծաղկած դաշտը

Աղմուկ։ Դղրդոց։ Հարազատների գնահատում։ Վախ։ Դող։ Ահասարսուռ։ Երկրաշարժ էր… Մշուշոտ պատկերներ էին, հեռվից լսվող ձայներ, որոնք մոտենում էին, սկսվեց ավելի պարզ լսվել. լսվում էր «երկրաշարժ է», «դռանը մոտիկ եկեք», «արագացրեք, հագնվեք ու շուտ դուրս»… Լացի ձայներ, վախից գոռոցներ, սփրթնած դեմքեր… Բոլորը դրսում էին, վախեցած, շուտափույթ ու անփույթ հագնված, ծածկոցներով, երեխաները գրկին ուղղակի դուրս եկան։ Վախեցած…

Այսօր կպատմեմ վերջերս նկարած նկարիս մասին, որն անվանել եմ «Բացահայտում, ինքնաճանաչում»։ Մենք ծնվում ենք ու ժամանակի ընթացքում սկսում ենք մտածել՝ «ո՞վ եմ ես» կամ  «ինչի՞ եմ ծնվել», «ո՞րն է իմ առաքելությունը» և նմանատիպ այլն թեմաներ… Ու քիչ-քիչ սկսում ենք բացահայտել թե ով ենք, ինչ աշխարհում ենք ապրում, ճանաչում ենք  կյանքն իր գունավոր ու անգույն կողմերով……

Ես Քնարն եմ, ով սովորում է «Մխիթար Սեբաստացի» կրթամալիրի քոլեջում՝ «Զբոսաշրջության ծառայությունների կազմակերպում՝ օտար լեզվի խորացված իմացությամբ» մասնագիտությամբ: Իսկ ինչու՞ հենց դա, ես ինքս էլ չգիտեմ: Դպրոցն ուրախությամբ ավարտելուց հետո առանց փնտրտուքների եկա «Մխիթար Սեբաստացի» քոլեջ՝ արդեն այս մասնագիտությունն ընտրած: Իրականում ես այդքան էլ չեմ սիրում այս մասնագիտությունը, քանի որ նախ շատ պատասխանատու աշխատանք է…